แต่ผ่านมาเดือนเศษๆ...ดูเหมือนว่า “ใครคนนั้น” จะเป็นโรคหลงๆ ลืมๆ อาจเป็นเพราะโดน “ข้อมูลสารพัด” บรรจุใส่ “สมองกลวงๆ” มากจนแทบล้น...ทำให้ “คนๆ นี้” ได้หน้า-ลืมหลัง...ว่าเคยพูด-เคยสัญญาอะไรไว้...555เพราะจู่ๆ เมื่อวันที่ 13 ก.ย.ที่ผ่านมา “ครม.ปูกิ๊” ก็มีมติตั้งคณะกรรมการชุดหนึ่งฯ เพื่อมาทำเรื่อง “นิติธรรมแห่งชาติ” ซึ่งภาษาชาวบ้านเมื่ออ่านดูถึง “อำนาจหน้าที่” แล้วก็คือ “จ้องรื้อ” อำนาจของท่านเปา-อำนาจองค์กรอิสระ ที่เป็น “เครื่องมือสำคัญ” ของ “บรรดาอำมาตย์” นั่นเอง
และตัว “ท่านประธาน” ของคณะกรรมการฯชุดนี้ ใครๆ ก็รู้ว่ามีสัมพันธ์แนบแน่นอย่างดีกับ “นักโทษเหลี่ยมจัด” และ “ซือเจ๊กระบังลม” อีกทั้งยังเป็น “ผู้ให้คำแนะนำ” ทั้งส่วนตัวและเลือกทีมทะแนะในคดียึดทรัพย์ให้อีกด้วย ซึ่งที่ผ่านมา...“มือกฎหมายรายนี้...แม้จะได้ชื่อว่ามีเชื้ออำมาตย์” แต่ก็ถูกประกาศิตและหมายหัวแล้วว่า เป็นได้แค่ “อำมาตย์นอกคอก”
อย่าลืมว่า...เหตุผลสำคัญในการ “ล้มอำนาจเหลี่ยมจัด” ได้...นอกเหนือจาก “มวลชน” ที่เป็นตัวจุดเชื้อ...ให้ไฟโหมแรง และมี “คนมีสี” ออกมาเบรกและจัดระเบียบใหม่นั้น ก็มี “อำนาจท่านเปา” และ “องค์กรอิสระ” นี่แหล่ะ...ที่เป็นตัวจัดการ “อำนาจเหลี่ยมจัด” ให้กระเด็นกระดอนหลุดจาก “ฐานอำนาจ”
เพียงแต่ว่า “คนได้รับโอกาสให้ใช้อำนาจ” ไม่ว่าจะเป็นพวกขิงแก่ หรือพวกแมลงสาป...กลับไม่รู้จักใช้ “อำนาจ” ให้เกิดประโยชน์ในทางที่ถูกต้องต่อสังคม “หลายคน” มัวหลงระเริง...และงมงาย แถม “ยังระวังเกินเหตุ” โดยไม่กล้าใช้อำนาจอย่างยุติธรรม ทั้ง ยังไม่มีการตอบแทน “ผู้ร่วมต่อสู้จริงๆ” ที่ไม่ได้หวังผลประโยชน์ และไม่ใช่พวกข้างถนน แต่ต้องมารับผลกรรมทางการเมือง โดยไม่คิดเหลียวแลช่วยเหลือในทางคดีแม้แต่น้อย
จึงเป็นเหตุให้ “คนที่ตั้งใจช่วย...หลายราย” จำต้องห่างเหิน...และเป็นช่องโหว่ที่ทำให้ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” ได้กลับมาผงาด...อีกครั้ง
เพราะสิ่งที่ “บรรดาขิงแก่-บรรดาแมลงสาป” ไม่กล้าจะทำนั้น...“ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” กลับกล้าทำโชว์ให้เห็น...เพราะ “คนทำงาน” ต้องได้รับรางวัล...อยู่ที่ใครจะได้มาก-น้อย...ลักลั่นกันไป
การรู้จักเลือกใช้คนนั้น...อยากให้มองลึกไปถึงกรณีของ “หัวหมู่ทะลวงฟันคดีพิสดาร” ให้ดีๆ เพราะตอน “พรรคแมลงสาป” ยังเรืองอำนาจ...ก็กล้าออกหน้า และบดขยี้ “พลังแดง” แบบถึงไหนถึงกัน...จนเป็นเป้าหมายที่ถูก “หมายหัว” ในอันดับต้นๆ ว่าต้องเจอดีแน่
แต่เพราะอาการพลิ้วไหล...รู้ดีว่า “ตัวเอง...กุมข้อมูลสำคัญ” ไว้มากมาย...โดยเฉพาะกรณี “กระชับพื้นที่” ที่เป็นเหตุให้เกิดการตายเกือบร้อยศพ และ “เขา” คือผู้หนึ่งที่อยู่ร่วมประชุมตลอด ย่อมรู้ตื้นลึกหนาบางเป็นอย่างดีว่า “จุดอ่อน” มีอะไรบ้าง และสิ่งไหนจะเป็นประโยชน์กับ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” ในการนำเอาไปใช้ในการต่อสู้ทางคดีความ…เพื่อหวังผลในอนาคต
ดังนั้นการจงใจ “ยังไม่เด้ง” และให้ “อยู่ในหน้าที่” ต่อไป...จึงเป็นเรื่องที่ได้ทั้งขึ้น-ทั้งล่อง...และ “บุรุษจอมพลิ้วรายนี้” ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง สามารถเด้งรับลูก “สนองงาน” แบบเอาอกเอาใจอย่างไม่รู้สึกเขอะเขินเลย
อยากให้สังเกตดีๆ ว่า หากผลการสอบสวนกรณี 91 ศพ...ออกมาในทำนองว่า “ผู้มีอำนาจสั่งการ-ผู้รับผิดชอบเหตุการณ์” เป็นคนผิดแล้วละก้อ...รับรองมันส์หยดติ๋งแน่ๆ
เพราะถ้าช่วงเวลานั้น “การช่วยเหลือนักโทษเหลี่ยมจัด” ในด้านอื่นๆ ยังไม่สัมฤทธิ์ผล กรณีนี้ก็จะถูกหยิบขึ้นมาเป็นเครื่องต่อรอง...ในการยอมให้ “ทุกฝ่าย-ทุกสี-ทุกขั้ว” ต้องเดินเข้าสู่ “ถนน...ปรองดอง” มุ่งไปสู่การออกกฎหมายนิรโทษกรรม “ล้างมลทิน” กันให้หมดทุกเรื่อง
อย่าลืมว่า...คนอย่าง “พ่อรูปหล่อนักเรียนนอก”...น่ะ เหรอ...จะยอมไป “ห้องกรง” เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างประคบประหงม...ทุกอย่างถูกประเคนให้หมด หากต้องเข้าไปนั่งใน “ห้องกรง” จริงๆ จะทำให้ “หลายคน...ช็อคตาย” ได้
หรืออย่าง “มฤตยูดำ” ก็เช่นกัน...จะยอมสู้ตายในบั้นปลายชีวิตแบบสุ่มเสี่ยงอย่างนั้นหรือ...ไม่มี ทางแน่ๆ สู้เอา “เวลาที่เหลือ” ไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับ “เมียคนสวย” ยังดีกว่า...เป็นไหนๆ
ส่วน “สฤษดิ์น้อย” ก็เหลืออายุราชการไม่กี่ปี...เรื่องอะไรจะต้องมาซวยรับกรรม...อยู่เดียวดาย ทั้งที่ทำงานรับใช้บ้านเมืองมาตลอดชีวิต
เกมอย่างนี้ “นักโทษเหลี่ยมจัด” และ “พวกซ้ายสุดขั้ว” ถนัดนัก...เพราะหากช่วงเวลานั้น “พวกตัวเอง” ยังกุมอำนาจรัฐอยู่...อะไรต่อมิอะไร...ก็ไม่ต้องกลัวใดๆ ทั้งสิ้น
ดังนั้น “การเร่งเกม” ในทุกๆ ด้าน...ตั้งแต่ “ยึดกุมสีกากี-เขยิบเข้ายึดครองราชย์นาวี-คุมกลไกข้าราชกู” ในทุกๆ ส่วนที่จะมีผลต่อ “บัลลังก์โคลนนิ่ง” ก็ต้องเขี่ยไปให้พ้นๆ ทางมากที่สุด...ซึ่งนับจากนี้ไป “เป้าหมายสำคัญ” คือการมุ่งทลายกำแพงของ “อำนาจสีเขียว” และ “อำนาจสีฟ้า” ที่เป็นหอกข้างแคร่...อยู่ในเวลานี้
ยิ่งการเดินรุกคืบ...มุ่งทลายอำนาจท่านเปา...และการล้างองค์กร อิสระ ที่ใครๆ ก็รู้ว่า เป็นเครื่องมือสำคัญของ “อำมาตย์” ในการต่อกรกับ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” ที่มีเงิน-มีอำนาจ...ในเวลานี้
การเลือกใช้ “อำมาตย์นอกคอก” เพื่อมาล้ม “อำมาตย์ในรั้ว”
จึงมีความหมายอย่างยิ่ง และเป็นการประกาศให้รู้กันชัดๆ ว่า “ณ วินาทีนี้
ไม่มีคำว่า...เกรงใจ” กันอีกแล้วไม่อยากให้ลืมเรื่อง “ระบบลูกขุน” ที่ “ไต่กอ” เคยเกริ่นไว้เมื่อ 3-4 วีคก่อน...ว่าเป็นเป้าหมายหลักของ “ขั้วเหลี่ยมจัด” ในการ “ลดทอนอำนาจของท่านเปา” และหากทำได้สำเร็จ...ก็จะเป็น “ชัยชนะ” เหนือ “อำนาจเก่าแก่” ที่ยึดกุมมานาน
อาจเป็นเพราะ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” มีบทเรียนในอดีตมาแล้ว ว่า “การรอเวลา” ยิ่งทำให้พวกพ้องตัวเองมีแต่พ่ายแพ้ ในเมื่อ “เหล็กยังร้อน” จึงต้องรีบตี เพื่อจัดระเบียบ-จัดทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ต้องการ อันจะทำให้ “แผนใหญ่ในอนาคต” สัมฤทธิ์ผล
ถึงขนาดมีประกาศิตจาก “คนแดนไกล” กล้าบอกชัดๆ ว่า “แตกหักก็ยิ่งดี จะได้ล้มหน้ากระดานกันทั้งหมด เพราะยังไงตอนี้ ฐานมวลชนแดงที่สร้างไว้แน่นปึ้กมาเป็นเกราะป้องกัน ผิดกับเหลืองอ๋อย...ที่แตกและไม่เป็นท่า”
ใครจะวางแผนผิด-ใครจะวางแผนถูก...คงต้อง “รอเวลา...เป็นเครื่องพิสูจน์” แต่เชื่อว่า “นักฆ่าแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยา” ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน...ย่อมรู้ดีว่า “จะต่อกร...อย่างไร”
การออกมาเปรียบเรื่อง “ผู้ใหญ่” ควรทำตัวให้เป็น “แบบอย่างที่ดี” กับ “เด็กเยาวชน” ได้ยึดถือ เพื่อจะนำพาชาติบ้านเมืองให้รอดนั้น...เป็นการส่งสัญญาณที่ไม่ธรรมดา...หลัง จากที่เก็บตัวเงียบมานาน
ยิ่งการปล่อยให้ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” เหลิงอำนาจแบบสุดขั้ว...ก็อาจได้เห็นบทสั่งลา...ฉากสุดท้าย ที่อาจมา “เร็วขึ้น” แบบ “มาไว-เคลมไว-ไปไว” ก็เป็นได้
เพราะ “ความคิด” ของ “อำมาตย์เก่า” ยังเชื่อมั่นว่า “เสียงที่ออกจากปลายกระบอกปืน...ย่อมมีอานุภาพและดังกว่าเสียงใดๆ” ซึ่งที่ผ่านมา...ก็พิสูจน์ให้เห็นบางส่วนแล้วว่า “มีคนตาย...ก็ยังนั่งบริหารอำนาจต่อได้” เพียงแต่ว่า “คนนั่งบริหารต่อ” ดันหน่อมแน้ม...คิดถึงแต่ “จะขอใส่ผ้าอ้อม” มากเกินไป
เกมแบบนี้ “ขั้วอำนาจเหลี่ยมจัด” ก็รู้ดีว่า “เครื่องมือสุดท้าย” ที่ “อำมาตย์เก่า” จะใช้ก็คือ “อำนาจปืน” ดังนั้นการเร่งสร้าง “ฐานมวลชน” ให้มาเป็นเกราะป้องกัน...จึงเป็นเรื่องที่ทิ้งไม่ได้เด็ดขาด
เห็นเกมเค้าเตรียมจะล่อ-พร้อมจะซัดกันแล้ว...หดหู่ใจจริงๆ มองอย่างไรก็ยังไม่เห็น “ทางออกที่ดี” เลย
เห็นแต่ภาพลางๆ ว่า “สงสารประชาชน...จริงๆ”
.....................................
คอลัมน์ “ซุบซิบไทยอินไซเดอร์”
โดย “ไต่กอ”
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น