โดย ดร.ไก่ Tanond
ในบรรดาสาวกทักษิณ ที่เคยเป็นนักคิดตามลัทธิเหมา เจ๋อตง - เลนินในพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ก็สามารถประยุกต์ตำราพิชัยสงครามของเหมา เจ๋อตุงได้ไม่ยากนัก มีหนังสืออยู่เล่มหนึ่งชื่อว่า “สารนิพนธ์การทหารเหมา เจ๋อตง ศาสตร์ใหม่การบริหารท่ามกลางความขัดแย้ง” โดยมี ประพต เศรษฐกานนท์ เป็นบรรณาธิการ ซึ่งพิมพ์ที่สำนักงานศรีธัญญา
เนื้อหาในหนังสือใช้เป็นหนังสือที่พรรณนาถึงประวัติการทำสงคราม ปฏิวัติจีนของเหมา เจ๋อตง สงครามปฏิวัติในยุค ค.ศ. 1917-1960 จะมีลักษณะเด่นชัดในเรื่องการใช้กำลังอาวุธยึดอำนาจรัฐจนคัมภีร์แดงของเหมา เจ๋อตงพูดไว้ว่า “อำนาจมาจากกระบอกปืน” แต่ลักษณะการใช้กำลังอาวุธของการปฏิวัติรัสเซีย 1917 นั้น ต่างจากสงครามปฏิวัติจีน 1928
การปฏิวัติรัสเซีย 1917 นั้น มีลักษณะ “บัวตูมบัวบานจากในเมือง” อันหมายถึงการสร้างมวลชนระดับล่างชนบทแล้วนำเข้าสู่ตัวเมือง ก่อการปลุกระดม ป่วนเมือง และจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยสงครามก่อการร้าย ที่มุ่งทำลายรัฐ แนวร่วมรัฐ และโครงสร้างของสังคม โดยเน้นที่สงครามจิตวิทยา ให้ประชาชนตกอยู่ในภาวการณ์หวาดกลัว ไม่สามารถที่จะดำรงชีพได้อย่างปกติสุข
การปฏิวัติจีน 1928 นั้น เป็นการสร้างแนวมวลชน กำลังทหารปลดแอกติดอาวุธ และสงครามจิตวิทยาจากชนบทแล้วล้อมเมือง สร้างความระแวง ความหวาดกลัว และความไม่มั่นคงในการดำรงชีวิตปกติ จนในที่สุดเมืองอ่อนแอทุกมิติ ข้าราชการแปรพักตร์ ชนชั้นกลางเข้าเป็นพวก นักธุรกิจระดับกลางและล่างสนับสนุนการปฏิบัติ ส่วนข้าราชการระดับสูง นักธุรกิจระดับสูง และชนชั้นสูงจะหนีออกจากเมือง ซึ่งทฤษฎีเหมา เจ๋อตงเรียกว่า ยุทธศาสตร์ “ป่าล้อมเมือง”
ตามนัยเรียกยุทธศาสตร์การสร้างแนวสังคม “การเมืองชนบทก่อนเมืองทีหลัง” ดังนั้น จึงเป็นการล้อมเมืองที่แนบเนียนและสูญเสียน้อย หากไม่สำเร็จในระยะสั้น ก็สร้างสงครามยืดเยื้อ ซึ่งสัมฤทธิผลเป็นอย่างดีที่กองทัพปลดแอกประชาชนจีน มีชัยชนะกองทัพเจียงไคเช็คเป็นขั้นเป็นตอน ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1938
หลักความยืดหยุ่นในสงครามปฏิวัติจีน เป็นหลักการที่ได้ผลมาก เพราะสงครามปฏิวัติจีน โดยเหมา เจ๋อตงนั้น มีลักษณะ “ลูกล่อลูกชน” หากพ่ายแพ้ก็ถอนตัวออกจากแนวปิดล้อมเมือง ถ้าได้เปรียบก็จะกระชับวงล้อมให้แคบเข้า ด้วยการสร้างแนวร่วมสงครามปฏิวัติทุกระดับสังคม จากระดับล่างถึงระดับสูง และลักษณะความยืดหยุ่นนั้นจะผ่านชนชั้นกลางทุกครั้งที่มีการรุกหรือการถอย ทางการเมือง และในปัจจุบันสังคมไทยก็เกิดชนชั้นกลางมากขึ้นกว่ายุค พ.ศ. 2500 โดยเฉพาะนักการเมืองท้องถิ่น นักวิชาการ และนักธุรกิจ SME จึงเหมาะสมในการทำการปฏิวัติทางการเมือง
หลังจากที่ทักษิณถูกคณะทหารกระทำรัฐประหารในวันที่ 19 กันยายน พ.ศ.2549 ด้วยมีสาเหตุเป็นภัยสังคม และบ่อนทำลายชาติหลายกรณี เช่น การทุจริตคอร์รัปชัน การใช้อำนาจเผด็จการทางการเมือง การจาบจ้วงสถาบันพระมหากษัตริย์ การส่งเสริมให้มีการจาบจ้วงสถาบัน และการสร้างมวลชนให้ต่อสู้กับมวลชนเพื่อชัยชนะทางการเมือง การเอาเปรียบทางการเมือง และการใช้เงินซื้อพรรคการเมือง เช่น ศาลรัฐธรรมนูญพิพากษาให้พรรคไทยรักไทยมีความผิด ถูกศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ตัดสินจำคุก 2 ปี และหนีความผิดไปอยู่ต่างประเทศ
ถูกศาลฎีกาที่มีองค์ประกอบผู้พิพากษา 9 คน ตัดสินยึดทรัพย์จำนวน 46,373 ล้านบาท ซึ่งผ่านกระบวนการยุติธรรมที่ซับซ้อน ทั้งถูกกดดันด้วยอำนาจเงินและมวลชนเสื้อแดง ต่างกับการยึดทรัพย์จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ในปี พ.ศ. 2507 โดยรัฐบาลจอมพลถนอม กิตติขจร ตาม ม.17 และการยึดทรัพย์ของจอมพลถนอม กิตติขจร จอมพลประภาส จารุเสถียร และ พ.อ.ณรงค์ กิตติขจร โดยรัฐบาลนายสัญญา ธรรมศักดิ์ ในปี พ.ศ. 2516 ตาม ม.21 ซึ่งไม่มีแรงกดดัน การดำเนินคดีมีลักษณะเชิงพฤตินัยมากกว่านิตินัยเสียด้วยซ้ำ ขณะที่คณะตุลาการศาลฎีกาพิพากษาคดีของทักษิณนั้น เป็นการพิจารณาเชิงนิตินัยละเอียดล้วนๆ
หลังจากที่ทักษิณถูกรัฐประหารโค่นอำนาจ ก็วางแผนยุทธศาสตร์สำคัญหลายประการ และสัมฤทธิผลเกือบทุกประการ ยกเว้นการปฏิวัติประชาชน พ.ศ. 2551, 2552 และ 2553 ที่ไม่สามารถใช้การปฏิวัติประชาชนเอาชนะรัฐบาลฝ่ายตรงข้าม ได้อำนาจรัฐอย่างเด็ดขาด แต่แผนรองรับคือการสร้างพรรคการเมืองที่มีฐานเสียงจากมวลชนระดับล่างเป็น หลัก ได้อำนาจรัฐผ่านระบบการเลือกตั้งจากการชนะการเลือกตั้ง พ.ศ. 2554 เพราะความสับสนทางการเมือง และการแตกแยกของพรรคการเมืองใหม่ จึงสามารถสร้างนายกรัฐมนตรีหุ่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ
แต่ยุทธศาสตร์ “โลกล้อมเมือง” นั้น เป็นมหายุทธศาสตร์ที่ต้องใช้ต้นทุนสูง แต่ผลลัพธ์นั้นได้มหาศาล ยุทธศาสตร์นี้เห็นได้จากการที่ทักษิณตระเวนไปตามประเทศต่างๆ รอบโลก โดยใช้โครงการธุรกิจเป็นกลไกเชื่อมสัมพันธ์ เพราะตัวเองไม่มีตำแหน่งทางการเมือง ซ้ำยังเป็นนักโทษต้องคดีทุจริตคอร์รัปชัน
กลไกหลักเกิดจากการที่ทักษิณได้ว่าจ้างบริษัทล็อบบี้สหรัฐฯ ที่มีความชำนาญทางการเมือง การทูต และการโฆษณาชวนเชื่อ เพื่อประโยชน์ทางการเมือง The Hill ออนไลน์ โดยนายเควิน โบการ์คัส ได้เขียนบทความเมื่อ 2 ปีที่แล้วว่า “ทักษิณได้ว่าจ้างบริษัทล็อบบี้ และสำนักกฎหมาย 3 บริษัท ได้แก่ บริษัท เบอร์เกอร์ กริฟฟิช แอนด์ โรเจอร์ บรัทโคเบอร์ แอนด์ คิม และบริษัท อัมสเตอร์ดัม แอนด์ เพอร์รอฟฟ์ ที่โด่งดังเข้ามารวบรวมข้อมูลเหตุการณ์เสื้อแดงหฤโหดพฤษภาคม พ.ศ. 2553 และสรุปว่าทหารทำร้ายเสื้อแดง
นายเควิน โบการ์คัส ได้รายงานว่า "มีบุคคลที่ใกล้ชิดกับทักษิณ และมีสัมพันธ์ที่แนบแน่นกับข้าราชการในรัฐบาลอภิสิทธิ์ สนับสนุนเงินในการยึดครองราชประสงค์ ขณะที่รัฐบาลอภิสิทธิ์ ดำเนินการจับกุมผู้กระทำผิดด้วยข้อหาการก่อการร้าย แต่ผู้ต้องหาทั้งหมดปฏิเสธ” “แม้ว่าทักษิณยังคงหนีโทษอาชญากรรมทุจริต แต่เขายังคงทรงอิทธิพลทางการเมือง และการเงินในวงการเมืองของไทย” “สัญญาที่ทักษิณกระทำกับบริษัทล็อบบี้และสำนักงานกฎหมายอเมริกัน มีวัตถุประสงค์หลัก คือ การรักษาสัมพันธ์กับกลุ่มนักการทูต และนักการเมืองอเมริกัน ด้วยคาดหวังให้เกิดอิทธิพลกดดันการเมืองภายในประเทศไทย”
ดังนั้น เบอร์เกอร์ กริฟฟิช แอนด์ โรเจอร์ จึงดำเนินการตามสัญญาระหว่างทักษิณกับบริษัทนี้ ดังนี้ “ให้คำปรึกษาและข้อมูลเกี่ยวกับทักษิณ ให้กับผู้บริหารในรัฐบาลสหรัฐฯ และวุฒิสมาชิกสหรัฐฯ เพื่อสร้างนโยบายสนับสนุนทักษิณเพื่อการพัฒนา และส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตยในประเทศไทย”
ผู้รับผิดชอบโครงการนี้ คือ นายสตีเฟน เมคเกอร์ อดีตผู้อำนวยการด้านความมั่นคงของวุฒิสมาชิกเสียงข้างมากพรรครีพับลิกัน นายบิล ฟริสต์ และอีกหลายคน รวมทั้งนางฮิลลารี คลินตัน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ ขณะเป็นวุฒิสมาชิกรัฐสภานิวยอร์ก พรรคเดโมแครต
ส่วนสำนักกฎหมายอัมสเตอร์ดัม แอนด์ เพอร์รอฟฟ์ และโคเบอร์ แอนด์ คิม มีหน้าที่แนะนำหาช่องทางให้ทักษิณเข้าถึงวุฒิสมาชิกในรัฐสภาสหรัฐฯ และผู้นำประเทศต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อการโฆษณาชวนเชื่อเกี่ยวกับความสามารถทางธุรกิจและอิทธิพล ทางการเมืองของทักษิณ
ส่วนยุทธศาสตร์ที่สำคัญยิ่ง เมื่อบริษัทล็อบบี้ได้จัดการให้นายโคฟี อันนัน อดีตเลขาธิการสหประชาชาติ และนายมาร์ตติ อะห์ติซาริ อดีตประธานาธิบดีฟินแลนด์ ซึ่งทั้งสองคนได้รับรางวัลโนเบล มีมูลนิธิในเรื่องมนุษยธรรม ซึ่งเป็นองค์กรที่ต้องการเงินทุนสูง
ความคาดหวังของบริษัทล็อบบี้ที่ทักษิณว่าจ้างนั้น มีวัตถุประสงค์ที่จะกดดันให้ประเทศไทยยอมรับหลักการปรองดองที่ทักษิณและ รัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร กำลังดำเนินกลยุทธ์อยู่
โดยเบื้องต้นนั้น นายโคฟี อันนัน ขอเข้าเฝ้าฯ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่พระองค์โปรดเกล้าฯ ให้เข้าเฝ้าฯ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ แทน ที่วังสระปทุม เมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 โดยหวังสร้างภาพการนำเสนอหลักการปรองดองของนายโคฟี อันนัน ซึ่งบริษัทล็อบบี้และทักษิณหวังจะได้ประโยชน์จากการเข้าเฝ้าฯ ครั้งนี้แต่ผิดหวัง
อย่างไรก็ดี นายโคฟี อันนัน มิได้เป็นบุคคลสมบูรณ์แบบ มีจุดด่างกรณีการสังหารฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา โดยคนเผ่าทุตซี 800,000 คน ถูกฆ่าตาย เพราะนายโคฟี อันนัน ไม่ได้อนุมัติส่งกำลังทหารสหประชาชาติไปช่วย ตามคำร้องขอของนายพลโรมิโอ คัลแลร์ แห่งกองทัพบกแคนาดา ซึ่งเป็น ผบ.กองกำลังสหประชาชาติขณะนั้น ซึ่งเขียนหนังสือเรื่อง “Shake Hands With Devil : The Failure of Humanity” เน้นเรื่องนายโคฟี อันนัน ปฏิเสธที่จะส่งทหารไปช่วยชีวิตคน 800,000 คน
นอกจากนั้น ลูกชายนายโคฟี อันนัน ถูกกล่าวหาว่าทุจริตโครงการ “น้ำมันและอาหาร” แต่พ้นผิดโดยมีนายซีเจน ชาวไซปรัสรับผิดแทน
ทุกอย่างจึงเป็นการสร้างภาพ เพื่อยุทธศาสตร์พลิกผันชาติให้เป็นไปตามความต้องการของทักษิณและพรรคพวก อนาธิปไตย โดยเฉพาะการที่ต้องการแก้ไขรัฐธรรมนูญ
