komchadluek
เปิดมุมมอง 'พูลทรัพย์ ปิยะอนันต์' อดีตผู้อำนวยการสำนักงบประมาณ และอดีตผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ผ่านบทความ 'ประเทศไทยที่ผมอยากเห็น' ระบุ ไทยเก่งแต่ในบ้าน เผย 7 ข้อด้อยคนไทย-ปท.ไทย
ในฐานะที่เป็นคนไทยและเคยรับผิดชอบด้านงบประมาณและโครงการของแผ่นดินในการพัฒนาชาติไทยและคนไทย ผมรู้สึกผิดหวังมากและใกล้ถึงจุดหมดหวังเข้าไปทุกทีในการสร้างชาติไทยให้โดดเด่นในเวทีโลกตามที่เคยคิดเคยฝันไว้ เพราะขณะนี้ประเทศไทยอยู่ในระดับที่เสื่อมถอยในเกือบทุกด้าน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการเมือง การบริหารราชการแผ่นดิน การศึกษา ขีดความสามารถในการแข่งขัน การแก้ไขปัญหาความยากจน และจริยธรรม เป็นต้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องยกเครื่องประเทศไทยอย่างจริงจังในเชิงบูรณาการโดยมิชักช้า
การปฏิรูปประเทศไทยจะเป็นไปไม่ได้เลย หากพูดแต่ขาดความจริงใจ โดยผู้พูดไม่ได้แสดงพฤติกรรมที่สร้างสรรค์ไปสู่การปฏิรูปประเทศไทย ผิดกับประเทศมาเลเซีย ซึ่งเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ประเทศมาเลเซียได้ประกาศว่า ในปี ค.ศ.2020 (พ.ศ. 2563) ประเทศมาเลเซียจะเป็นประเทศพัฒนา (2020 Developed Country) คืออีก 9 ปีข้างหน้า
และเมื่อต้นปีนี้ นายกรัฐมนตรีมาเลเซียได้ประกาศแล้วว่า ในปี ค.ศ. 2020 ประเทศมาเลเซียจะบรรลุการเป็นประเทศพัฒนาได้อย่างแน่นอน และผมเชื่อว่าประเทศมาเลเซียจะประสบความสำเร็จได้ เพราะในขณะนี้ประเทศมาเลเซียได้พัฒนาก้าวหน้ากว่าประเทศไทยในเกือบทุกด้าน ทั้งๆที่ 20 ปี ที่แล้วประเทศมาเลเซียล้าหลังกว่าประเทศไทยในเกือบทุกด้าน
คนไทยโดยเฉพาะนักการเมืองไทย มักแสดงว่า ตนฉลาดและเก่งเสมือน เสือ เมื่ออยู่ในประเทศ แต่เมื่อไปอยู่ในเวทีโลกกลับไม่ได้รับการยกย่องให้เป็นประเทศนำในการเป็นตัวอย่างการพัฒนาได้ พูดอย่างไทยๆ คือ เก่งแต่ในบ้าน
ในการที่เป็นเช่นนี้เพราะคนไทย โง่ กว่าเขาหรือ มีความรู้น้อยกว่าเขาหรือ มิใช่เลยคนไทยที่ฉลาดและมีความรู้มากก็มีมาก แต่สิ่งที่คนไทยมีจุดด้อยที่สำคัญ คือ
1. ขาดจินตนาการ (Imagination) ดังเช่นที่ไอสไตน์ กล่าวว่า “Imagination is more important than knowledge” (จินตนาการมีความสำคัญกว่าความรู้) คนไทยไม่ชอบ “คนคิดนอกกรอบ” มักชอบแต่คนที่คิดเหมือนตนเอง โดยขาดความคิดในเชิง “บูรณาการ” และ “นอกกรอบ” (Out-of-the box)
2. ผู้นำและคนไทยไม่เสาะแสวงหาคนเก่งคนดีที่มีความรู้และประสบการณ์มาช่วยเป็นนักคิดและช่วยพัฒนาประเทศ มักจะเน้นการใช้แต่พรรคพวกของตัวเองเท่านั้น ทั้งๆที่มิได้เก่งจริง อีกทั้งขาดประสบการณ์ คนดีและคนเก่งจึงไม่มีโอกาสรับใช้ชาติ
3. นักการเมืองและผู้นำของไทยขาดวิสัยทัศน์และมักคิดแต่ระยะสั้นๆ ดังเช่นที่นักคิดชาวตะวันตกกล่าวไว้ว่า “Politician thinks of today while stateman thinks of tomorrow” (นักการเมืองคิดแต่ปัจจุบัน ในขณะที่รัฐบุรุษคิดถึงวันข้างหน้า) จึงมักมีคำเปรียบเปรยพฤติกรรมของนักการเมืองไทยเสมอๆว่า เป็นพวก “คอรัปชั่น” “จานด่วน” และ “ซื้อเสียง” เป็นต้น
4. ขาดนักการเมืองที่เก่งจริง นักการเมืองที่ไม่เก่ง และขาดประสบการณ์ เมื่อมาเป็นรัฐมนตรีทำให้มีอำนาจก็มักคิดและทำอะไรใหม่ๆที่ไม่เข้าท่า เพื่อแสดงว่าตนเองมีความคิดสร้างสรรค์ แต่กลายเป็นการทำลายสิ่งที่ดีที่มีอยู่เดิม
อีกทั้งสร้างภาระด้านงบประมาณมากมายอย่างน่าเสียดาย ดังตัวอย่าง การคิด ครูพันธุ์ใหม่ เรียน 6 ปี หรือการจะเปลี่ยนสนามบินดอนเมืองเป็นศูนย์กระจายสินค้า เนื่องจากผู้คิดขาดการคำนึงถึงหลักการด้านความคุ้มค่า (Benefit – Cost Concept) เนื่องจากเราได้มีการลงทุนมากกว่าหมื่นล้านในการสร้างสนามบินดอนเมืองเป็นสนามบินนานาชาติ แต่กลับจะเอาไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น แล้วจะไปลงทุนอีก 3 – 4 หมื่นล้านบาท เพื่อขยายสนามบินสุวรรณภูมิ
ประเทศไทยมีเงินงบประมาณมากมาย เพื่อมาใช้เงินนี้หรือ อีกทั้งยังขาดการคำนึงถึงการบริหารความเสี่ยง (Risk Management) ในยุคที่ประเทศในโลกต้องเสี่ยงกับภัยธรรมชาติร้ายแรงและภัยการก่อการร้าย ซึ่งหากสนามบินแห่งหนึ่งไม่สามารถใช้งานได้ ประเทศก็ยังไม่เป็นอัมพาต เพราะมีสนามบินที่สองช่วยได้
การมีสนามบินแห่งเดียวในเมืองหลวง จึงไม่แตกต่างจากสุภาษิตของฝรั่งที่ว่า Put all the eggs in one basket หรือ การเอาไข่ทั้งหมดไว้ในตระกร้าใบเดียวพอไข่แตกก็แตกหมด
5. การปฏิรูปการเมือง และการแก้ไขรัฐธรรมนูญของไทย มักได้นักวิชาการที่ขาดอุดมการณ์และเป็นพรรคพวกของนักการเมืองมาดำเนินการการปฏิรูปหรือการแก้ไข จึงเป็นการไปสนองตัณหาของนักการเมืองมากกว่าการคำนึงถึงผลประโยชน์ของชาติ และประชาชน
6. การปฏิรูปการศึกษา แต่ละครั้งก็มีแต่ความล้มเหลวทำให้การสร้างและพัฒนาคนขาดโอกาสไปอย่างน่าเสียดายยิ่ง และผู้ที่ทำให้ปฏิรูปการศึกษาล้มเหลวก็ลอยหน้าลอยตา และลอยนวล โดยปราศจากการถูกลงโทษแต่ประการใด
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีขนาดใหญ่มาก และมีเงินรายได้มากมาย เพียงแค่โรงเรียนชั้นประถมและมัธยมยังไม่สามารถบริหารจัดการให้มีคุณภาพดีได้ทำให้ผู้ปกครองต้องขวนขวายหาโรงเรียนนอกเขตให้บุตรหลานของตน ซึ่งสร้างปัญหาการจราจรติดขัด และภาระอื่นๆเป็นอย่างมาก
แต่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้นกลับตั้งมหาวิทยาลัยของตนเองขึ้นมาโดยไม่น่าจะมีความจำเป็น อันจะเป็นภาระต้องใช้จ่ายงบประมาณเพิ่มจำนวนมาก ซึ่งหนีไม่พ้นที่จะต้องมารีดภาษีจากประชาชนเพิ่ม
7. หน่วยงานภาครัฐที่มีหน้าที่พัฒนาและปฏิรูปการบริหารราชการแผ่นดินขาดความรู้ความสามารถและประสบการณ์อย่างแท้จริง อีกทั้งมักรับใช้นักการเมือง ข้าราชการไทยจึงอยู่ในสถานะที่อ่อนแอ ขาดกำลังใจ และขาดเกียรติภูมิ คนดีและคนเก่งจำนวนมาก จึงไม่อยากรับราชการ ข้าราชการที่ดีและเก่งจะถูก กดหัว และ กดดัน โดยนักการเมือง จึงมักขาดกำลังใจในการปฏิบัติงาน
ผิดกับประเทศสิงคโปร์ ข้าราชการจะเป็นคนเก่ง และได้รับเงินเดือนกับค่าตอบแทนที่สูง เพราะสิงคโปร์เห็นว่า ข้าราชการที่เก่งและดีเท่านั้นที่จะช่วยสร้างชาติ และช่วยรักษากติกาของบ้านเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นธรรม กับช่วยเสริมสร้างความเข้มแข็ง และการเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคเอกชน
ในฐานะที่เป็นคนไทย ผมอยากเห็นประเทศไทยมีหน้ามีตา และมีเสียงดังในเวทีโลกอย่างประเทศอื่นๆ คนไทยโดยเฉพาะปัญญาชนของประเทศจะต้องเลือกอนาคตของชาติว่า เราจะอยู่อย่างแมว หรืออยู่อย่างเสือ ในวันข้างหน้า
ถ้าเราอยากจะอยู่อย่างเสือ เราก็ต้องทำการแก้ไขปัญหาต่างๆ ดังกล่าวข้างต้นอย่างเร่งด่วนและจริงจัง ซึ่งผมขอย้ำว่าเรามีคนเก่งจริงและทำได้จริง ถ้าหากได้มีโอกาสรับใช้ชาติ
แต่ถ้าหากเราคิดว่า ปัจจุบันนี้ดีอยู่แล้ว ก็จงอยู่อย่างแมวกันต่อไปเถิด
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น