ขายฝัน นโยบาย ผลประโยชน์ แตกแยก วุ่นวาย หลงลืม

by หนุ่ม_แสงหิ่งห้อย ,
บ้านเมืองเราปัจุบัน ความเป็นอยู่และสภาพแวดล้อมที่ต่างกับเมื่อก่อน มากนั้น เกิดจากความเจริญทางวัตถุที่หลงลืมวัฒนธรรมของตัวเองไปจนเกือบหมด คนผ่านรุ่นผ่านวันผ่านปี ยิ่งนานไปวันข้างหน้า มองไม่เห็นว่าแต่ละที่จะเป็นอย่างไร เอาแค่เมืองเราประเทศเรานะครับ เด็กรุ่นต่อๆไปกับผู้ใหญ่ที่ห่างหายไปทีละรุ่น นั้นเปรียบได้เสมือนสิ่งที่เข้ามาทดแทนสิ่งที่หายไป ยิ่งนานเท่าไหร่ ผมว่า วัฒนธรรม ก็ยิ่งน่าเป็นห่วงมากขึ้น ความวุ่นวายแก่งแย่งชิ่งอำนาจ เพื่อประโยชน์ส่วนตนนั้น มีมากขึ้นทุกวัน สิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศอย่างที่เห็นเด่นชัดคือความแตกแยกแบ่งพรรคแบ่งพวก หลายฝักหลายฝ่ายนั้น ผลกระทบเหล่านี้ ย่อมไม่ใช่มีแค่คนรุ่นนี้แน่นอน เพราะอะไร เพราะแค่ผลประโยชน์ เพราะการเมืองเน่าๆ  การเมือง ราชการและเกือบทุกหน่วยงานที่ไม่แข็งแรง เหมือนเช่นกับการที่ทำงานไปวันๆ ประชาชนก็มีส่วนร่วมกับการทำลายระบบเหล่านี้ ทุกคนหวังแค่ผลประโยชน์ส่วนตัวเกือบทั้งสิ้น บางครั้งเราเองบอกว่า ไม่ชอบการทุจริตการเอารัดเอาเปรียบ แต่บางครั้งเราเองก็สนับสนุนมันเช่นกัน เช่นการติดต่อราชการหรือแม้เราจะไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาล การจองคิวการให้สินบน ให้คนรู้จักในหน่วยงานนั้นๆช่วยเป็นเส้นเป็นสายเพื่อตอบสนองความสะดวกของเรา เอง การเมืองภาครัฐและหน่วยงานราชการก็เช่นกัน ส่วนใหญ่ล้วนแล้วเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเกือบทั้งสิ้น หากบอกว่าไม่ใช่ ใครตอบผมได้ไหมครับว่ามีใครบ้างไม่ขี้เกียจเวลาต้องไปติดต่อกับหน่วย งานราชการเพราะไปแต่ละครั้งต้องไปรอนาน การรอนานหากเกิดจากเจ้าที่ยุ่งมากๆคงไม่เป็นไร แต่ที่รอเกือบทุกครั้งเพราะเห็นแต่เจ้าที่นั่งคุยกันเดินไปเดินมา กว่าจะเรียกแต่ละคิวได้รอแล้วรออีก แถมบางครั้งเจอแบบพูดจาไม่ดีอีก
ภาค รัฐเช่นการเลือกตั้งที่ผ่านมา ทุกพรรคการเมืองล้วนแล้วแต่มี นโยบายขายฝันมีแต่ลดแหลกแจกยังมีแถมอีก นโยบายไหนที่เกิดขึ้นจริงในอดีดก็มีผลกระทบตามมา ยกตัวอย่าง ที่ผ่านมา 30 บาท รักษาทุกโรค ดีจริงในแง่ไม่ต้องกลัวเรื่องค่าใช่จ่ายเวลาเข้าโรงพยาบาล แต่ผลกระทบละใครเคยคิดบ้าง หมอไม่มี หมอลาออก การให้บริการล่าช้า ประชาชนบางส่วนที่พอมีเงินจ่ายก็เข้าหาคลีนิคกันหมด อันนี้ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ หมอเก่งๆเริ่มลาออกหันไปเปิดคลีนิคแบบเต็มเวลากันเกือบหมดโรงพยาบาล เทศบาล อบต. อบจ.หรืออีกๆ หลายที่ก็มีแต่คนรู้จักญาติพี่น้องพรรคพวกถึงจะสามารถเข้าไปทำงานได้ โรงเรียนเรียน เรียนฟรีกันจน ครูจะไม่มีสอน สาเหตุเหล่านี้ ภาครัฐเคยเปิดใจหันมาเหลียวแลหรือไม่ครับ การเมืองไม่ว่าท้องถิ่นหรือไม่ท้องถิ่นก็พอกัน กินงบประมาณหาผลประโยชน์ สาเหตุที่เป็นข่าวแต่ละครั้งก็เพราะขัดผลประโยนช์กันเอง ถึงเวลาออกมาพูดใส่ความกัน ก็ฟ้องกันไปฟ้องกันมา จนศาลทุกศาลรับเรื่องกันวุ่นวายไปหมด เดี่ยวคนนั้นฟ้องหมิ่นคนนี้เดี่ยวคนนี้ฟ้องหมิ่นคนนั้น ว้าวุ่นวุ่นวาย ถ้าหากต่างคนต่างทำหน้าที่ ที่ดีกัน คงไม่มีการฟ้องร้องกันให้ศาลต้องปวดหัวใช่หรือไม่ครับ
มุม มองของผม ผมว่าคนสมัยก่อน เน้นความยำเกรงนับถือซึ่งกันและกัน มีความเกรงใจมากกว่าการที่มานั่งเกรงเงินอย่างเช่นปัจุบัน ข้าวแลกแกง ปลากระป๋องแลกมาม่า แต่เดี่ยวนี้ทุกอย่างต้องแลกด้วยเงิน คนในประเทศชาวนาจนยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้นทั้งที่แต่ละปีส่งออกข้าวตั้งไม่ รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แต่เราเองกลับต้องกินข้าวที่มีราคาแพง สนับสนุนการท่องเที่ยวแต่กลับเปิดเสรีให้ต่างชาติเข้ามาทำธุรกิจให้คนใน ประเทศหากินยากขึ้น เพราะเงินทุนสู้ต่างชาติไม่ได้ ที่ดินมีราคาแพง สุดท้าย คนไทยก็ต้องเป็นลูกน้องของฝรั่ง เพราะภาครัฐบริหารประเทศไม่จริงใจไม่เห็นแก่คนในประเทศของตัวเอง มัวแต่จะแก้กฏหมายเพื่อพวกพ้องเพื่อตัวเอง ผลเลือกตั้งยังไม่รับรองออกมาวิ่งรอกกันหาตำแหน่งกันวุ่น อนิจจาอนิจจังความโลภ