แบบนี้มั้ง ถึงจะปรองดอง!

 โดย ดร.ไก่ Tanond เมื่อ 2 มิถุนายน 2011 เวลา 8:27 น.

หากจะดูกันตามเนื้อผ้า ในบริบทที่สำคัญและเด่นชัดของสังคมไทยในวันนี้ ก็คงแยกได้ตามหลักใหญ่ใจความ ออกเป็น 2 บริบทหลัก ดังนี้-

1. บริบทของฝ่ายการเมือง - ที่ีซ้อนกันอยู่จาก2ฝัก2ฝ่าย ที่กำลังทำกันทุกวิถีทางเพื่อ รักษาอำนาจทางการเมือง ของพวกตนเอาไว้ โดยมีฝ่ายหนึ่งที่ถูกทำให้พลัดหลงจากอำนาจไปเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน กำลังนำเรื่องฟอกตัว ฟอกความความผิดของทั้งตัวผู้นำทัพเอง รวมถึงเหล่าสมุนเสื้อแดงที่ถูกติดป้ายว่า เป็นพวกก่อการร้าย เป็นกบฏ และเป็นพวกล้มเจ้า ให้สูญหายมลายไปสิ้นด้วยการประกาศจะ นิรโทษกรรม หากได้เข้าสู่อำนาจทางการเมือง

ส่วนอีกฝ่ายหนึ่ง อยู่ในอำนาจมาเกือบ 3 ปี ปรากฏชัดว่า ใช้อำนาจหน้าที่ไปในทางที่ก่อเสียหายอย่างรุนแรงต่อประเทศชาติ ในเรื่องอาณาเขตและดินแดนของประเทศ ฝ่ายนี้ก็เล็งหาทางออกให้กับตนเอง เล็งไกลเสียด้วยกะจะฟอกตัวทั้งจากอดีต ช่วงก่อนปี2543 ยาวมาจนถึงปัจจุบัน ถ้าศาลโลกพิพากษา ให้ไทยเราเป็นฝ่ายแพ้เขมร เช่นนี้แล้วมองยังไงๆฝ่ายการเมืองจึงมีแต่ปัญหาใหญ่หนักอก อย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อนก็ว่าได้

2. บริบทของภาคประชาชน - การเคลื่อนไหวของภาคประชาชน ที่ขับเคลื่อนโดยพันธมิตรที่ผ่านมา5-6นี้ ได้ให้ความรู้ความเข้าใจแก่ผู้คนมาอย่างมากมายแบบต่อเนื่อง จนเมื่อบริบทของฝ่ายการเมือง เลวร้ายตกต่ำจนสุดที่จะทนกันต่อไป การนำมาตรการ โหวตโน มานำใช้เพื่อปฏิเสธระบบการเมืองที่ตกต่ำที่สุดเท่าที่ประเทศไทยเคยมีมา จึงได้กำเนิดขึ้น โดยมีหลายฝ่าย หลายกลุ่ม ที่เรียกตนเองภาคประชาชนได้ร่วมกันออกมารณรงค์อย่างที่เราทราบกันอยู่

เช่น นี้แล้ว หากดูบริบทของทั้ง 2 ฝ่ายแล้ว แนวคิด กระทั่งข้อเสนอในการ "ปรองดอง" ที่ปรากฏให้เห็นในปัจจุบัน ดูแล้วไม่สามารถจะบรรลุสู่เป้าหมายได้ตามข้อเสนอฝ่ายที่1. บนพื้นฐานของความชอบด้วยกฎหมาย และความชอบธรรมทางการเมืองของภาคประชาชน

ทว่า มาตรการการปรองดอง ที่สมควรนำใช้ ที่จะชอบด้วยกฎหมาย เป็นธรรมและอิงหลักนิติรัฐโดยแท้จริง ควรจะอยู่ที่
1.แยก 2 ส่วนข้างต้นนี้ให้ขาดออกจากกันโดยสิ้นเชิง อย่านำปัญหาของฝ่ายการเมือง มายุ่งเกี่ยวกับความต้องการของภาคประชาชน ที่จะแอบแฝงไปด้วยพฤติกรรมอำพลาง และนัยซ่อนแร้น ด้วยการนำ "การเลือกตั้ง" มาบังหน้าอย่างที่กำลังกระทำกันอยู่

2.แยกกันเดิน แยกกันแก้ ส่วนใครส่วนมัน โดย
2.1 ภาคประชาชน กดดันด้วยมาตรการ โหวตโน ให้เกิดการเว้นวรรคทางการเมือง เพื่อให้ประชาชนร่วมกันตั้งกฏ ตั้งกติกาทางการเมืองกันใหม่ ภายในระยะเวลาสัก 2 ปี

2.2 ในช่วงระยะเวลา 2 ปีนี้ ฝ่ายการเมืองเองก็แก้ปัญหาของตนไป ผ่านกระบวนการยุติธรรมที่พึงมี ยอมรับในผลตามกระบวนการนี้ ปรับสถานะของพวกตน ให้อยู่ในวิสัยที่จะเป็น หรือ กลับมาเป็นชนชั้นปกครอง ที่ประชาชนจะพอรับด้วยความสมัครใจ แล้วเริ่มต้นเข้าสู่กระบวนการเข้าสู่อำนาจทางการเมืองกันใหม่ ตามกฏ กติกา ตามความต้องการของประชาชน ที่ได้กำหนดขึ้นมาใหม่

2.3 ผมเข้าใจดี ว่าโอกาสที่จะเป็นเช่นนี้ได้ ไม่มีอยู่เลย จึงเพียงอยากจะให้ฝ่ายการเมือง ที่คิดว่าตนเองมีศักดิ์ มีสิทธิ์ และมีสถานะที่เหนือกว่าประชาชน มีภาษีที่จะทำตามอำเภอใจตนได้มากกว่า อย่างที่เคยเป็นมาในอดีต ได้ตระหนักกันให้จงหนักว่า วันนี้ความคิดความอ่าน ความแหลมคม และความจำเริญในทางการเมืองของภาคประชาชนนั้น ได้ผ่านเลยพัฒนาการของฝ่ายการเมืองมาไกลแล้ว พวกเราจึงจะไม่ยอมกันอีกต่อไป และมาตรการโหวตโน นี้แหละที่จะทำให้ฝ่ายการเมือง "ต้องหยุดฟัง" เสียงจากประชาชน และหันกลับมาปรองดองกันเช่นว่าข้างต้นนี้

เพราะ ในท้ายสุด การปรองดอง นั้นมิใช่หรือ! คือ การถอยกันคนละก้าว ต่างฝ่ายต่างฟังข้อเรียกร้องจากฝ่ายตรงข้ามกัน แล้วนำมาปฏิบัติตาม ให้ได้มากพอที่จะทำให้ทั้ง 2 ฝ่าย(การเมืองและประชาชน) สามารถหวนกลับมาเป็นหนึ่งเดียวกันและเดินหน้ากันต่อไป

บังเอิญ ตัวเลือกอื่น ก็ไม่มีเสียด้วยนะในคราวนี้ เช่นนี้แล้วหากฝ่ายการเมืองไม่ยอมรับ กับการปรองดองที่ว่ามานี้ ก็อย่าได้หวังว่าจะเอาผลจากการเลือกตั้ง มาข่มขืนใจประชาชนอีก เพราะคะแนนโหวตโนจะมีมาก จริงอยู่ว่าอาจไม่เกินครึ่ง แต่ก็จะมากกว่าคะแนนของบัญชีรายชื่อจากทุกพรรคการเมือง อย่างแน่นอน แล้ววันนั้นฝ่ายการเมืองจะเอาอะไรมาอ้าง? ว่าพวกตนเข้าสู่อำนาจทางการเมือง แบบชอบด้วยกฎหมาย และมาด้วยความชอบธรรมทางการเมือง?