เขาจะใช้ "เจ้าล้อมเจ้า" เพื่อแก้ กม.112

มีเรื่องที่น่าประหลาดใจให้ต้องขบคิดอะไรหลายอย่าง เมื่อได้เห็นหนังสือฉบับหนึ่ง

เป็นหนังสือที่ทำขึ้นเพื่อเสนอต่อ "นางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร" นายกรัฐมนตรี เพื่อให้ "ปรับปรุงประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112" พูดง่ายๆ ว่า มีการล่ารายชื่อกัน เพื่อเสนอให้รัฐบาลยิ่งลักษณ์เป็นเจ้าภาพในการแก้ไข ม.112

เพียงแต่รายชื่อที่แนบมานั้น มีความ "ไม่ธรรมดา" ในสังคมไทย

ท้ายหนังสือลงวันที่ 6 ธันวาคม ฉบับดังกล่าว มีลายเซ็นที่อ่านชื่อออกแล้วผมจำได้อยู่ 3 ชื่อ คือ หม่อมราชวงศ์สายสวัสดี สวัสดิวัตน์ หม่อมราชวงศ์ นริศรา จักรพงษ์ (ซึ่งท่านเป็นสะใภ้ของหม่อมราชวงศ์สายสวัสดี) และหม่อมราชวงศ์ ภวรี สุชีวะ (รัชนี) อีกท่านนามสกุลกฤดากร ชื่อขึ้นต้นด้วย ก ไก่ ที่เหลือจำไม่ได้และอ่านไม่ออกก็มี

นอกจากนี้ยังมีการอ้างด้วยว่า ท่านประธานชมรมราชสกุลวังหน้า ก็ได้ลงนามสนับสนุนด้วยเช่นกัน และหลังจากนี้ อาจจะมีการล่ารายชื่อสมาชิกใน "บวรราชสกุล" ที่เห็นด้วย หาก "กระแสแก้มาตรา 112" แรงพอ โดยมีบิ๊กเนมอย่าง "หม่อมราชวงศ์ปรีดิยาธร เทวกุล" เป็นเรี่ยวแรงสำคัญอยู่ข้างหลัง

ผมยังไม่เชื่อ เห็นใจทุกท่านที่มีชื่อ ท่านคงจะถูกแอบอ้าง หนังสือนี้ต้องเป็นเอกสารปลอม ถูกทำขึ้นมาแน่ๆ และคิดว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นจริงด้วย!!

จะจริงได้อย่างไรกันครับ ในเมื่อแต่ละท่านที่ถูกอ้างถึงนั้น มีการศึกษา มีฐานะ มีชาติตระกูล มากเพียงพอที่จะทำให้ท่านอยู่ในภาวะ "รู้คิด" และ "คิดถูก" ว่าประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 นี้ ได้รับการตราไว้เพื่อเป็นความคุ้มครองแด่องค์พระประมุขของชาติ ซึ่งอยู่ในสภาพของ "สถาบัน" ที่เกี่ยวพันกับความมั่นคงของแผ่นดินและของสังคมด้วย

การที่มีคนที่ไม่พอใจ "เจ้า" แล้วปลุกปั่น ปั้นปฏิบัติการพิเศษขึ้นมาเป็นกระแส เริ่มจากจะล้มหรือจะแก้ ม.112 มันเป็นความผิดของตัวกฎหมายหรือสถาบันเสียที่ไหนกันเล่า

ยังไม่เคยมีการแสดงให้ประจักษ์ว่า มี "สุจริตชน" คนไหน ถูกคุกคามทำร้าย หรือลงโทษอย่างอยุติธรรม ชนิดไม่มีโอกาสต่อสู้เพราะกฎหมายมาตรานี้ให้เห็นเลย

ต้องไม่ลืมว่า ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ที่ระบุว่า "มาตรา 112 ผู้ใดหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินี องค์รัชทายาท หรือผู้สำเร็จ ราชการแทนพระองค์ ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี" นี้ ไม่ใช่แค่กล่าวหากัน แจ้งความ ดำเนินคดี แล้วก็ติดคุกเลย ยังมีขั้นตอนของการต่อสู้ในศาลทั้ง 3 ศาล คือ ศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ และศาลฎีกาได้ ซึ่งไม่ว่าศาลตัดสินอย่างไร ศาลก็ต้อง "อธิบาย" ผ่านคำพิพากษาอย่างละเอียดอยู่แล้ว

จะเห็นได้ว่า ปฏิบัติการเคลื่อนไหวล้ม ม.112 นี้ ไม่เคยหยิบยก "พฤติการณ์ในคดี" มาแจกแจกให้เห็นเลยว่า มีสุจริตชนถูกเล่นงาน แต่มักจะเลี่ยงไปพูดในเชิงปรัชญาเรื่องความเหลื่อมล้ำบ้าง เรื่องใช้กฎหมายมาตรานี้กลั่นแกล้งกันทางการเมืองบ้าง เรื่องโทษหนักเกินไปบ้าง หรือปีนั้นปีนี้ไม่มีคดีแบบนี้เลย ทำไมช่วงนี้ มีคดีแบบนี้มากเหลือเกิน ซึ่งในจดหมายที่ถูกอ้างว่า จะระดมรายนามของสมาชิก "บวรราชสกุล" มาสนับสนุนก็อ้างประเด็นนี้

ซึ่งเราก็ไม่ควร "เขลา" หูเบาแล้วเชื่อโดยไม่คิด

ก็เพิ่งไม่กี่ปีมานี้มิใช่หรือ ที่เกิดขบวนการล้มเจ้า ปลุกปลั่นประชาชนให้มีความชิงชังในสถาบันพระมหาษัตริย์ ประชาชนที่หลงเชื่อหรือคล้อยตาม ก็เลยแสดงความเห็นที่ "เกินเลย" ไปจากการวิพากษ์วิจารณ์อย่างบริสุทธิ์ใจ ไปถึงขั้นดูหมิ่น หมิ่นประมาท แสดงความอาฆาตมาดร้าย ซึ่งประชาชนทั่วไปก็มีกฎหมายหมิ่นประมาทคุ้มครองเช่นกัน

หนังสือฉบับนี้ ยัง "แอบอ้าง" พระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มาชี้นำทำนองว่า พระองค์ท่านเคยมีพระราชดำรัสในทำนองที่ว่า กฎหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพทำให้พระมหากษัตริย์ทรงอยู่ในฐานะลำบากด้วย ซึ่งเป็นการ "ตีความ" และแอบอ้างอย่างไม่บังควร

เอาเป็นว่า ผมยังไม่เชื่อว่าจะเกิดกระบวนการเช่นนั้นจากฝ่าย "ผู้มีชาติมีตระกูล" ในช่วงนี้แน่ และขอเรียกร้องด้วยความเคารพว่า ท่านที่มีชื่อถูกแอบอ้างก็ควรจะต้องติดตามตรวจสอบว่าเป็นฝีมือใคร หรือเปิดเผยต่อสังคมให้มัน "สง่าๆ" ไปเสียเลย หากว่านั่นมิใช่การแอบอ้าง

สังคมไม่ควรทำให้กฎหมายมาตรา 112 นี้ เป็นเรื่องที่ต้องพูดถึงกันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ ใครจะเลิกใครจะแก้ ใครจะไม่เลิก ไม่แก้ ก็ควรเสนอแนวคิดออกมาอย่างเปิดเผยและบริสุทธิ์ใจ จากนั้นก็ถอยไปฟังความคิดของคนอื่นด้วย

ในการจะแก้หรือไม่แก้ ต้องพูดถึง

1.เจตนารมณ์ของกฎหมาย ที่สัมพันธ์กันอยู่ในหลายๆ มาตราและหลายฉบับ จะพูดแค่มาตรา 112 ด้วยข้อความทีละท่อนๆ แบบคิดเองเออเองไม่ได้

2.เทียบเคียงให้เห็นชัดๆ ว่า นานาอารยประเทศ ต่างก็มีกฎหมายที่ให้ความคุ้มครองประมุขของตนแยกไปต่างหาก แต่ด้วยหลักการเดียวกันคือ ห้ามหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้าย ซึ่งก็เป็นหลักเดียวกับการคุ้มครองพลเมืองอื่นๆ ด้วยเช่นกัน เราอย่าทำเป็น "แกล้งโง่" แยกไม่ออกเลยนะครับ ว่าพฤติกรรมที่ว่านี้ แตกต่างจากการ "วิพากษ์วิจารณ์อย่างบริสุทธิ์ใจ" ยังไง และต่อให้เราแกล้งโง่ ถึงขั้นตอนการพิจารณาคดีในศาล ก็ต้องพิสูจน์ในประเด็นนี้กันอยู่ดี โดยที่ศาลก็จะต้องใช้เป็นหลักในการตัดสินด้วย

3.พูดมาตรงๆ ว่า กรณีที่แก้ ม.112 นี้ คิดจะล้มทั้งเจ้าล้มทั้งศาลเลยหรือเปล่า เพราะชอบพูดกันแต่ความบกพร่องผิดพลาดในชั้น "เจ้าพนักงาน" ทั้งนั้น ไม่พูดถึงกระบวนการยุติธรรมของศาล ตกลง การปฏิบัติในชั้นพนักงานที่อยุติธรรมนั้น มาได้ความยุติธรรมในชั้นศาลไหม? ทำไมต้องเลือกที่จะ "ข้ามหัวศาล" และทำเหมือนกฎหมายมันผิด หรือชวนให้คิดว่า สถาบันเป็นอุปสรรคต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชน โดยลบหลักการเรื่องสิทธิเสรีภาพที่มีขอบเขตทิ้งไปอย่างหน้าตาเฉย

4.ส่วนข้อที่โอดครวญว่า ใครไปแจ้งความก็ได้ ก็ต้องเข้าใจว่า ความผิดนี้เป็นอาญาแผ่นดิน เพราะพระมหากษัตริย์ทรงอยู่ในฐานะ "ประมุข" ของ "ราชอาณาจักร" ท่านทรงยกหรือตั้งตนขึ้นไปเองรึ? ก็มิใช่ เราต่างมีฉันทามติ ยกท่านไว้ในฐานะนี้ ทั้งในทางวัฒนธรรมของสังคม เราก็มีความเคารพเทิดทูนต่อพระองค์ท่านโดยไม่ต้องมีกฎหมายมาบังคับอีกด้วย จะให้พระองค์ท่านลงมาเป็นคู่ความกับประชาชนของท่านเองได้ยังไง รวมถึงจะให้องคมนตรี ซึ่งก็ปฏิบัติงานในนามของท่าน รวมถึงสำนักราชเลขาธิการไปแจ้ง ก็ไม่ต่างกัน นอกจากนี้คนที่ไปแจ้งความอย่างในปัจจุบัน ก็ไม่ได้เป็นคู่ความด้วยสักหน่อย เป็นแต่เพียงไปแจ้งให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการ เจ้าหน้าที่ก็ใช้ดุลพินิจให้ถูกต้องสิ จะไปร่วมกับขบวนการกลั่นแกล้งเขาทำไมล่ะ พิสูจน์ ไตร่ตรอง ทบทวน และทำสำนวนให้มันเที่ยงธรรมสิ เฉพาะประเด็นนี้ก็ไปปฏิรูปการทำงานของเจ้าหน้าที่ไป ไม่ใช่มาล้มหรือแก้กฎหมาย ม.112 และต้องเอาผิดพวกแจ้งความเท็จหรือใส่ความให้มันหลาบจำด้วย จะได้เข็ด

5.เรื่องการห้ามประกันตัวที่โวยวายกันนั้น ก็เป็นดุลพินิจของเจ้าพนักงานหรือศาล กฎหมายไม่ได้เขียนว่า "ห้ามประกันตัว" ฉะนั้น มีปัญหาก็ไปถามพนักงานกับศาลว่าทำไมไม่ให้ประกัน นอกจากนี้ ใช่ว่าทุกคดีความผิด ทุกคนต้องได้รับการประกันตัวเสียเมื่อไหร่ล่ะ คดีอื่นๆ ที่ไม่ได้ประกันกันก็เยอะแยะ แล้วจะมาโทษกฎหมายอาญา ม.112 กับสถาบันกันทำไม

6.อัตราโทษสูงไปไหม ก็ต้องดูว่า การละเมิดต่อองค์พระประมุขของราชอาณาจักร มันกระทบไปถึงอะไรบ้าง แล้วยังต้องเทียบเคียงกับอัตราโทษในการคุ้มครองประมุขของชาติต่างๆ ที่กฎหมายเราก็ตราไว้ด้วย แต่ทั้งนี้ ต้องไม่ลืมว่า อัตราโทษอยู่ที่พฤติการณ์ในคดี และอยู่ที่ดุลยพินิจของศาล กฎหมายไม่ได้บังคับศาลว่าต้องลงโทษในอัตราสูงสุด และการกำหนดโทษสูงๆ ในทางอ้อมมีผลต่อการ "ปราม" คนที่คิดจะละเมิดด้วยมิใช่หรือ

7.ประเด็นที่ว่า เป็นอุปสรรคต่อการแสดงความเห็น พูด เขียน หรือพิมพ์เผยแพร่ยิ่งไม่จริง กฎหมาย ม.112 ไม่ได้ห้ามการแสดงความคิดเห็นหรือวิพากษ์วิจารณ์ แต่ห้ามหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้าย ถ้าหยุดปากตัวเองไม่ได้ ก็เข้าคุก มันไม่ถูกตรงไหนล่ะ นอกจากนี้ยังมี "ค่านิยม" ของสังคมกำกับด้วย เราด่าพ่อล่อแม่ตัวเองไม่ได้ ก็ไม่เห็นโวยวายกันนี่นะ

ฉะนั้น ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ไม่เห็น "ความบริสุทธิ์ใจ" ที่จะแก้ ม.112 นี้เลย

กฎหมายมีไว้คุ้มครองป้องปราม คนดีๆ คนไหนถูกกฎหมายนี้เล่นงาน ก็บอกมาสิ ถ้าไม่มี แปลว่าคนดีๆ เขาไม่เดือดร้อน

และอย่าคิดว่า จะเอา "คนเชื้อเจ้า" มาเป็นหัวหอกในการเคลื่อนไหวเลย เพราะนี่เป็นเรื่องที่ "คนในชาติ" ได้สร้างกฎหมายขึ้น ใช้มานานมากแล้ว ไม่เคยเกิดปัญหา แต่คนบางพวกกำลังทุรนทุรายกับกฎหมายที่ห้ามจาบจ้วงให้ร้ายประมุขในชาติของตนเอง ไม่ใช่เรื่องของ "ชนชั้นในสังคม"

คนเชื้อเจ้าเหล่านั้น ในทางนิตินัยก็คือ "ประชาชน" เท่ากับคนอื่นๆ

ถึงจะมีเชื้อเจ้า ก็ไม่ใช่ความชอบธรรมของการแก้กฎหมายอย่างไม่มีเหตุผล และไม่ได้รับฉันทามติจากสังคม เพราะกฎหมายข้อนี้ ไม่ใช่ "ระเบียบปฏิบัติ" ใน "บ้านเจ้าวังนาย" ที่จะใช้ "ระบบเครือญาติ" มาแก้ แต่เป็น "หลักการทางกฎหมาย" ของ "ประเทศชาติ"

แต่ละท่านก็ต้องกลั่นกรองให้ดีๆ ว่าเรื่องแบบนี้ควรที่จะรั้งสังคมให้กลับมามีเหตุมีผล หรือจะรีบพลีตนเป็น "อาวุธ" ให้คนที่อยากจะล้มเจ้าใช้อย่างเอิกเกริก

กระนั้นก็เถอะ ต่อให้ความเคลื่อนไหวแบบนี้มีอยู่จริง ผมก็ยังเชื่อว่า "คนเชื้อเจ้า" อยู่ในชั้นที่จะ "รู้คิด" และ "คิดเป็น"

แม้เขาจะพยายามแอบอ้าง "พระราชดำรัส" มาทำให้ไขว้เขวได้อย่างง่ายๆ ก็ตาม!!

จิตกร บุษบา