“พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน” ให้สัมภาษณ์ “นิภาวรรณ แก้วรากมุกข์” ในกรุงเทพธุรกิจ เหมือนพยายาม “ใช้เท้าลบ สิ่งที่มือทำ”

                                                                                         ภาณุมาศ ทักษณา

        หลังจากอ่านบทสัมภาษณ์ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน เรื่อง ปรองดองฉบับ “สนธิ” ข้าม “ทักษิณ” ไปให้ถึง “ประชาชน” ในหน้า 15 ของ หนังสือพิมพ์ กรุงเทพธุรกิจ วันนี้( 13 ธ.ค.) จบ

        ผมพลิกกลับไปที่หน้า 2 ดูรายชื่อกองบรรณาธิการจึงทราบว่า คุณนิภาวรรณ แก้วรากมุกข์ ผู้สัมภาษณ์ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน มีตำแหน่งเป็น บรรณาธิการข่าวการเมือง ของหนังสือพิมพ์ กรุงเทพธุรกิจ

        ผมขอขอบคุณ คุณนิภาวรรณ แก้วรากมุกข์ บรรณาธิการข่าวการเมือง กรุงเทพธุรกิจ ที่กรุณา “ตั้งคำถาม” สัมภาษณ์ พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน สมกับเป็น “มืออาชีพ” ผ่านการเคี่ยวกรำจากต้นสังกัดมาแล้วเป็นอย่างดี

        ดูจากหัวข้อคำถามหลัก ๆ นะครับ

        1.จะลืมอดีตที่ยังผูกโยงกับคดีความอดีตนายกฯทักษิณ ชินวัตร และเหตุการณ์ความไม่สงบช่วงเดือน เม.ย.- พ.ค.2553 อย่างไร

        2.ถ้าหลักคิดเรื่องการลืมอดีตของท่าน แต่มันยังมีคดีปัจจุบัน จะทำอย่างไร,

        3.ถ้าดูเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิด อย่างเรื่องการเคลื่อนไหวของพระราชทานอภัยโทษ เตรียมออกกฎหมายนิรโทษ ก็ถูกต่อต้านหนักพอสมควร แนวทางนี้จะไปได้หรือ

        4.ประเด็นที่ยังน่าเป็นห่วง คือ จะข้ามคุณทักษิณ ชินวัตร ไปได้อย่างไร เพราะคุณทักษิณก็เป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่เกิดขึ้น”

        5.ปมแก้ มาตรา 112 คนที่อยกาให้แก้ก็ยังเคลื่อนไหวไม่หยุดจะทำอย่างไร

        6.ความเคลื่อนไหวและข้อเสนอของนักวิชการ กลุ่มนิติราษฎร์ เสนอล้มล้างผลพวงรัฐประหารที่จะย้อนกลับมายังท่านที่เป็นหัวหน้าคณะรัฐประหารคิดอย่างไร

        7.รู้สึกอย่างไร วันนั้นเป็นหัวหน้าคณะรัฐประหาร วันนี้ต้องมานั่งประธานปรองดองระหว่างคนต่อต้านรัฐประหาร และสองฝ่าย

        8.การรัฐประหารที่ถูกนำมาถกเถียง เป็นส่วนหนึ่งของปัญญาหรือไม่

        9.ได้คุยกับอดีตนายกฯทักษิณ บ้างหรือไม่ เรื่องการเดินแนวทางปรองดอง,

      10. นึกอยากคุยไหม เพราะการรับฟังความเห็นจากคุณทักษิณก็น่าจะเป็นการรวบรวมข้อมูลอย่างหนึ่ง

        ถ้า 10 คำถามนี้เป็นการปาลูกดอก ก็อยากบอกคุณนิภาวรรณ แก้วรากมุกข์ ว่าคุณปาเข้าเป้าทุกดอกครับ !

        ผมอ่านคำตอบของ พล.อ.สนธิ บุบยรัตกลิน แล้ว รู้สึกเห็นใจท่านนะครับเหมือน คุณนิภาวรรณ “ถามไม่ตรงคำตอบน่ะ” (ฮา)

        ยกมาให้ดูเป็นตัวอย่างสักข้อก็ละกัน คุณนิภาวรรณ ถามว่า “ถ้าหลักคิดเรื่องการลืมอดีตของท่าน แต่มันยังมีคดีปัจจุบัน จะทำอย่างไร” พล.อ.สนธิ ตอบว่า

        “สิ่งที่ผ่านมา มันอยู่ที่ทาง คอป.เขาคิดไว้แล้ว ไปดูผลของ คอป.แล้วทางสถาบันพระปกเกล้า จะไปดูว่าอะไรสามารถให้อภัยกันได้” พล.อ.สนธิ ทำให้ผมคิดถึง พล.อ.ชวลิต ขึ้นมาตะหงิด ๆ เท่านั้นไม่พอ ท่านขยายความว่า

        อย่าลืมนะว่า การให้อภัยต่าง ๆ ในประเทศไทย เกิดขึ้นหลายสิบครั้งแล้ว แม้กระทั่ง 66/23 สมัยที่มีนักศึกษาที่เข้าป่า เราก็ลืมอดีต ให้อภัยกัน เมื่อกลับเข้ามา ณ วันนี้ เป็นรัฐมนตรีเยอะแยะ ก็ไม่เป็นไปไร่”

        ผมไม่ทราบว่า พล.อ.สนธิ โยงเรื่องนั้นมาถึงเรื่องนี้ได้อย่างไร ทั้ง ๆ ที่

        ความแตกแยกของคนในชาติทุกวันนี้มีต้นเหตุเดียวคือ ทักษิณ ชินวัตร บริหารประเทศจนไม่น่าไว้วางใจ

        ประชาชนจึงลุกขึ้นมาขับไล่ แล้ว พล.อ.สนธิก็นำกำลังทหารยึดอำนาจ, ตั้งคณะกรรมตรวจสอบการทำงานของทักษิณ,  ส่งผลให้มีการยึดทรัพย์และตัดสินลงโทษ, จน ทักษิณ ต้องหนีเตลิดไปอยู่ต่างประเทศ

        ส่วนนักศึกษาหนีเข้าป่าน้นเป็นการ “สูญเสียอิสรภาพทางการเมือง” เมื่อได้รับการอภัย จึงพากันกลับเข้ามาเรียนหนังสือ และช่วยกันพัฒนาประเทศชาติ

        แต่กรณีทักษิณ ชินวัตร มันเป็นเรื่องของการ “สูญเสียอำนาจและทรัพย์สิน”ที่ถูกยึดไป และพยายามทุกวิถีทางที่จะ “สู้” เพื่อให้ได้อำนาจและทรัพย์สินคืนมา

        วันวานก็ให้คนใกล้ชิดออกมาโยนหินถามทางขอเปิดการเจรจาด้วยข้อเสนอ 6 ข้อเพื่อให้ได้ “อำนาจและทรัพย์สิน” คืนมา ผมจึงเชื่อว่าทักษิณไม่ต้องการการให้อภัยจากใครสักเท่าไหร่หรอกครับ

        วันนี้รัฐบาลก็เป็นของพรรคตัวเอง นายกรัฐมนตรีก็เป็นน้องสาวตัวเอง สภาผู้แทนราษฎร์ก็เหมือนของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องรอการให้อภัยจากใครเพื่อเดินทางกลับเมืองไทยนะครับ

        แต่ที่ทักษิณไม่กลับ เพราะทักษิณกลัวถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

        พล.อ.สนธิรู้ไหม ทักษิณ ชินวัตร อยากกลับมาเมืองไทยด้วยความรู้สึกว่าเขายังเป็นนายกรัฐมนตรีอยู่ แต่บังเอิญเผลอหลับยาวในต่างประเทศต่างหาก

        นั่นคือความปรารถนาสูงสุดของ ทักษิณ ชินวัตร ครับ พล.อ.สนธิ !

        หรือว่าสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่ ก็เพื่อสนองความปรารถนาสูงสุดของ ทักษิณ ชินวัตร นั่นเอง

        หวังว่าท่านคงมิได้คิดอย่างนั้นนะครับ เพราะถ้าท่านคิดเช่นนั้นมัน คนจะมองว่ากำลัง “ใช้เท้าลบสิ่งที่ท่านเขียนด้วยมือ” ครับ !