1 ประเทศ 2 ระบบ ... ความขัดแย้งที่ต้องเลือก !!!

by chompoopookha

มีโอกาสได้พูดคุยนอกรอบกับแหล่งข่าวท่านหนึ่ง 

มีข้อมูลที่น่าสนใจจึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง

แต่กว่าจะเขียนได้ก็ต้องนั่งนึกอยู่นานว่าจะนำเสนออย่างไรดี

เพราะในสถานการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน

การเผยแพร่ข้อมูลบางอย่างจำเป็นต้องใช้วิจารณญานและการไตร่ตรองอย่างมาก

เพราะอาจจะก่อให้เกิดความยุ่งยากตามมาในภายหลังได้

(หวังว่าจะไม่เกิด อิอิอิ)

.

นี่เป็นบทสนทนาช่วงหนึ่ง

แหล่งข่าว :

ผมต้องออกตัวก่อนนะว่า ผมไม่ใช่คนเสื้อแดง หรือเสื้อสีใดๆ ทั้งนั้น 

แต่ผมมีเพื่อนทั้ง 2 ฝ่าย บอกได้อย่างหนึ่งว่า

ทุกคนล้วนรักประเทศชาติด้วยกันหมด ไม่มีใครไม่รัก

เพียงแต่บางคนถูกหล่อหลอมมาด้วยวิธีคิดผิดๆ

จขบ. :

ปัญหาความขัดแย้งจะจบไหมคะ

แหล่งข่าว :

จบได้ แต่ชัยชนะต้องเป็นของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างเด็ดขาด 

คุณรู้ไหมว่าการต่อสู้ในวันนี้ไม่ใช่การต่อสู้ของเพื่อไทยกับประชาธิปัตย์

แต่เป็นการต่อสู้ทางความคิดของ 2 ขั้ว

ประเทศไทยในวันนี้เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า

เรามีลักษณะเป็น 1 ประเทศ 2 ระบบ

ภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข

ขั้วหนึ่ง ประชาชนมีความศรัทธาและยังต้องการพึ่งพิง

พระบรมโพธิสมภารของมหากษัตริย์

ขั้วสอง ประชาชนต้องการประชาธิปไตยแบบ

ที่ไม่ต้องการการพึ่งพิงพระบรมโพธิสมภารของมหากษัตริย์ 

ประเทศของเราต้องแก้ไขปัญหาในจุดนี้ เราจะเลือกทางไหน ??

เพื่อทำให้ 1 ประเทศมี 1 ระบบเท่านั้น

ความขัดแย้งก็จะลดน้อยลง

ประชาชนมีความคิดที่แตกต่างกันได้ แต่ต้องไม่ใช่ความแตกแยก

ถามว่าคุณเข้าใจไหมว่า 2 ขั้วนี้ต่างกันอย่างไร

ภายใต้การปกครองระบอบเดียวกัน

ขั้วแรก ด้วยความรักและศรัทธาในสถาบัน

คนไทยมีสังคมแบบครอบครัว มีพ่อของบ้าน มีพ่อหลวงของประเทศ

เมื่อมีปัญหาอะไรก็ตามในประเทศนี้ ทุกคนจะเริ่มมองหาที่พึ่งที่เป็นคนกลาง

ที่เป็นผู้ใหญ่ เป็นแกนหลักของบ้านเมือง ทุกคนจึงหวังพึ่งพ่อหลวง

ขั้วที่สอง ต้องการให้กลไกประชาธิปไตยหมุนไปตามครรลอง

โดยไม่ต้องพึ่งพาหรือการแทรกแซงใดๆ 

จขบ. :

พระองค์ท่านไม่ได้แทรกแซงทางการเมือง !

แหล่งข่าว :

คุณเห็นไหม ทุกคนยังหวังพึ่งพิงพระองค์ท่าน

มีปัญหาอะไรก็วิ่งเข้าไปหาท่าน

ทุกคนยังเอ่ยถึงท่านตลอดเวลาในวันนี้

ทั้งที่บางเรื่องเป็นเรื่องของการเมือง ควรแก้ปัญหาด้วยวิธีทางการเมือง

ไม่ควรนำประเด็นทางการเมืองไปเกี่ยวกับพระองค์ท่าน

จขบ. :

ประเทศที่มีระบอบการปกครองคล้ายเรา แต่ไม่มีปัญหา

เช่น ญี่ปุ่น หรืออังกฤษ ทำไมของเราถึงมีปัญหา

แหล่งข่าว :

ประเทศไทยมีลักษณะอย่างที่บอกคือ 1 ประเทศ 2 ระบบ

ญี่ปุ่น หรือ อังกฤษ เขามีลักษณะ 1 ประเทศ 1 ระบบ

จขบ. :

พูดได้ไหมว่า ระบอบการปกครองของไทยมีอัตลักษณ์เฉพาะ

จึงไม่จำเป็นต้องไปเหมือนประเทศอื่น

แหล่งข่าว :

ศาสตร์การปกครองมันลึกซึ้งมากคุณ ผมก็ไม่ได้เข้าใจมากนัก

แต่ก็พยายามมองให้รอบด้าน ปัญหาสำคัญในวันนี้คือ

เรามีปัญหาที่ “คน” เราสามารถเป็น 1 ประเทศ 1 ระบบได้

แต่ต้องไปแก้ปัญหาที่ “คน” 

คุณต้องยอมรับอย่างนึงว่าคนของเราไม่ใช่คนแบบญี่ปุ่น หรือคนแบบอังกฤษ 

ที่เขาสามารถพึ่งพิงตัวเอง และเชื่อในกลไกการปกครอง

เชื่อในระบบ เชื่อในผู้นำประเทศ เชื่อในผู้บริหาร

ซึ่งผู้บริหารที่ผ่านการคัดเลือกเข้ามาของเขาก็จะมีสปิริต มีคุณธรรม

ซึ่งสำคัญสำหรับการบริหารประเทศ

แต่ผู้บริหาร หรือนักปกครองของเรามีสิ่งเหล่านี้อยู่หรือเปล่า

ตราบใดที่ยังไม่มีคุณธรรม ก็ไม่สามารถโน้มน้าวจิตใจประชาชนทั้งประเทศได้

คนญี่ปุ่น คนอังกฤษ เมื่อถึงคราวมีปัญหาเขาตัดสินกันที่อำนาจรัฐที่เป็นธรรม

ไม่มีใครไปพึ่งพิงสถาบัน สถาบันจึงอยู่เหนือการเมืองอย่างแท้จริง

พระองค์ท่านคือศูนย์รวมความรักความสมัครสมานสามัคคีของคนในชาติ

และคือสัญลักษณ์ของชาติที่ต้องอยู่เหนือความขัดแย้งทั้งปวง

ถ้าเรายืนด้วยขาของตัวเองได้ 1 ประเทศ 1 ระบบ ก็จะเป็นจริง

โครงสร้างหรือทิศทางการบริหารประเทศต้องมีความแน่นอน

เพราะรัฐบาลมา 4 ปีแล้วก็ไป รัฐบาลใหม่เข้ามาก็ต้องบริหารต่อไป

ไม่ใช่ยึดที่ตัวบุคคลเหมือนของเรา เปลี่ยนรัฐบาลทีก็เปลี่ยนนโยบายที

แผนพัฒนาเศรษฐกิจเปลี่ยนกันทุก 2 ปี เมื่อไหร่เราจะพัฒนา

ประเทศต้องยึดหลักการปกครอง ไม่ใช่หลักตัวคน หรือหลักความชอบส่วนบุคคล

เพราะคนไม่คงที่ เปลี่ยนกันได้ตลอดเวลา

ประเทศควรจะต้องยึดแผนพัฒนาเศรษฐกิจที่มองไกล คิดไกล

ต้องมีแผนพัฒนาอย่างต่อเนื่องจริงจังจึงจะเห็นผล 

จขบ. :

ประเทศไทยจะก้าวไปถึงวันนั้นได้ไหม

แหล่งข่าว :

ได้ แต่ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชนะอย่างเด็ดขาด

จขบ. :

ดูจากสภาพแล้ววันนั้นคงยังมาไม่ถึง

แหล่งข่าว :

ใช่ แต่คุณอย่าไปโทษใคร อย่าไปโทษฝ่ายนั้นฝ่ายนี้

บอกได้เลยว่า ทุกคนมีส่วนผิดด้วยกันทั้งนั้น

เรายอมรับให้คนไม่ดีเข้ามาบริหารประเทศ

ผมไม่ได้หมายถึงรัฐบาลชุดไหนไม่ดีนะ

แต่หมายถึงคนที่คุณเลือก คุณเลือกคนดีหรือเปล่า

คุณเปิดโอกาสให้คนไม่ดีมีที่ยืนในสังคมหรือเปล่า

คุณไม่จำกัดพื้นที่ของคนไม่ดีใช่หรือไม่

ไม่เฉพาะนักการเมือง ข้าราชการ นักธุรกิจ ประชาชน

“ทุกคน”ผมใช้คำว่า”ทุกคน”ที่มีส่วนผิด

ลองคิดดูตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้าน

คุณเปิดโอกาสให้คนทำไม่ดีเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า

คุณเคยจ่ายเงินให้ตำรวจตอนทำผิดกฎจราจรบ้างไหม

คุณยอมเสียเงินเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้ได้ในบางสิ่งบางอย่างมาหรือไม่

คุณเอารัดเอาเปรียบ แสดงความเห็นแก่ตัวในการใช้ชีวิตประจำวันบ้างหรือเปล่า

ทุกวันนี้คุณรับรู้ว่าอะไรดีไม่ดี แต่คุณก็ยอมรับมัน

คุณรู้ว่านักการเมืองโกงกิน

แต่คุณบอกว่าคุณไม่มีทางเลือก คุณจึงจำเป็นต้องเลือก

นั่นแหละสังคมไทย แก้ได้อยู่ แต่จะใช้เวลานาน

อยู่ที่ตัวคุณ ตัวผม และทุกๆ คน

.

เราจบบทสนทนาลงเมื่อเย็นย่ำ

ระหว่างทางกลับบ้าน คิดเพลินๆ ย้อนกลับไปในห้วงเวลา 6-7 ปีมานี้

จะว่าไปสถานการณ์ต่างๆ มันดำเนินไปตามพัฒนาการของมัน

เกิดความขัดแย้ง และทวีความรุนแรงมากขึ้นๆ จนแยกเป็น 2 ขั้วชัดเจน

มีปัจจัยอะไรต่างๆ แทรกเข้ามาตลอดเวลา อะไรก็เกิดขึ้นได้

นึกไปถึงทฤษฎีเศรษฐศาสตร์พื้นๆ ทุกอย่างจะเป็นไปตามกลไกของมัน

เมื่อถึงจุดหนึ่ง มันจะปรับสภาพตัวเองกลับ เช่น เวลาที่เงินฝืดถึงขีดสุด

มันจะเริ่มกลับมาสู่สภาวะเงินเฟ้อ ยามที่เกิดฟองสบู่มากๆ วันนึงมันจะแตก

จากรวยเปลี่ยนมาจน ความขัดแย้งในวันนี้ก็อาจเป็นเช่นเดียวกัน

เมื่อถึงจุดหนึ่ง มันต้องมีทางออก เพียงแต่ไม่รู้จะไปออกทางไหนเท่านั้น

.

ชมพูภูคา